December 2007 - Hanx
Zingend Zand
Blaffend Zand
Melodieus Zand
Akoestisch Zand
Over Deseronto van White Sands
Door Wim Boluijt
Hoe is White Sands ontstaan? Betekent het bestaan van White Sands dat Templo Diez niet meer bestaat? En vertel eens wat over de muzikanten die in/met White Sands spelen.
Pascal Hallibert: White Sands begon puur als een solo act, ergens in 2004. Aan de basis lag het solowerk uit 2001 dat er zelfs voor zorgde dat ik de finale van de Grote Prijs Van Nederland haalde. Niet slecht voor een Franse jongen die in het Engels zingt… (lacht). Het was naast een geweldige ervaring – ik heb er erg van genoten – ook een gebeurtenis die me niet onberoerd liet. Na altijd samen met een band op het podium te hebben gestaan was het bepaald spannend om daar nu in mijn eentje te staan. Ik liet dit alles echter voor wat het was. Richtte Templo Diez op en besloot een eind te maken aan Miss Wyoming, de band die ik toen had. Ik schrijf zo ongeveer een song skeleton per dag. Niet allemaal zijn ze goed, zeker niet. Maar de beste liedjes krijgen uiteindelijk een tekst en belanden op een demo. Veel van de liedjes uit die tijd pasten niet bij Templo Diez. En omdat ik mijn schreden dus al eerder op het ‘singer-songwriter/americana pad’ had gezet, begon ik te denken aan een nieuw soloproject, parallel aan Templo Diez. Misschien zelfs maar voor een paar maanden, maar toch. Ik schreef me opnieuw in voor de Grote Prijs Van Nederland met de gedachte ‘waarom geen tweede keer proberen?!’ Deze keer vroeg ik echter een goede vriend van me, Hans Custers, ik heb met hem in een band gezeten kort nadat ik in Nederland kwam wonen, om mee te spelen. Alweer belandde ik in de finale. Toen besloten Hans en ik dat we nu de boel aan de gang zouden houden en dus werden we een duo. Na een tijdje openbaarden de beperkingen van een duo zich en Hans stelde me voor aan Daan van Diest. Daan is niet alleen drummer, maar ook kunstschilder. Ik denk dat je dat kan horen in de wijze waarop hij drumt. Hij houdt ervan om verhalen met zijn drummen te vertellen. Hij is een lezer. Daarnaast kan hij ook nog eens goed mondharmonica spelen. Zo speelt hij live altijd mondharmonica in Cavalera. Het klikte en sindsdien zijn we een trio. Van tijd tot tijd hebben we ook gastmuzikanten. Vooral Jan van Bijnen (hij speelt bij Markowski) op pedal steel, mandoline en accordeon en Eva Meijer. Zij speelt piano en zingt achtergrondvocalen. Haar nieuwe album verschijnt een dezer dagen. Ze spelen allebei op Deseronto. Momenteel zijn we druk bezig nieuwe liedjes op te nemen met een geweldige violiste, Simone Manuputty. O ja, Templo Diez leeft nog steeds hoor! We werken nu aan het derde album dat de trilogie die begon met Hoboken en werd vervolgd met Winterset, gaat afsluiten.
WB. Waarom heb je het album Deseronto genoemd?
PH. We wilden de atmosfeer die het album in zich draagt zo goed mogelijk weergeven. Veel van deze liedjes kun je op een bepaalde wijze zien als een filmscenario. Op een gegeven moment bleek dat al de mensen die deze liedjes bevolken in dezelfde stad wonen. Een a posteriori conceptalbum dus, want niets was met deze gedachte in het achterhoofd geschreven! Gedurende een Templo Diez tour bleven we steken in Deseronto, een klein plaatsje, gelegen is tussen Toronto en Montreal. Toen ik hieraan terugdacht leek het me het juiste woord. Immers, Deseronto klinkt als een mix van Toronto en desert. Iets tussen een megapool en volledige verlatenheid. Er schuilt een vraag in: wat zal de jongen of het meisje uit het liedje kiezen? Wat zal de luisteraar kiezen? Die naam, die roept wat op, zoals je ziet (lacht).
WB. Er spreekt veel gebrokenheid en verlies uit de liedjes?
PH. Hier moet ik voorzichtig zijn met mijn antwoord. Ik beschouw mijn liedjes nooit als autobiografisch hoewel er natuurlijk wel wat van mijzelf in ze terecht komt. Ik ben tenslotte, al is het maar gedeeltelijk, de zingende hoofdpersoon. Veel van mijn liedjes gebruiken ‘I’ of ‘you’, ‘he’ of ‘she’ komt niet zo vaak voor. Wellicht heb ik de catharsis nodig die ontstaat door het maken van muziek. Vooral wanneer het gaat om country want juist hier is jezelf verschuilen niet mogelijk. Geen ultra-reverbed vocalen. Geen torens van Marshall versterkers. Dit gevoel deel ik met de andere leden van White Sands. Al vermoed ik dat het opgeld doet voor alle liedjesschrijvers, wellicht zelfs voor alle mensen.
WB. Verwijst Alma, de title van het tweede liedje op Deseronto, naar ‘de moeder’ of naar ‘het meisje’?
PH. Alma betekent ziel in het Spaans. Het kan het meisje zijn. Maar waarschijnlijk gaat het hier meer om het algehele gevoel dat het liedje geeft. Gewoonlijk introduceer ik dit liedje op het podium als love and obsession in the Old West. Schaamteloos gestolen van John Cale die op deze wijze Buffalo Ballet van zijn live solo album Fragments Of A Rainy Season introduceert, maar het omschrijft Alma perfect! Voor mij behoren de hoofdpersonen tot een Puriteinse gemeenschap, ergens aan het begin van de achttiende eeuw in New England. Ik vermoed echter dat de grondtoon van het gevoel universeel is.
WB. Welke inspiratie ligt ten grondslag aan de muziek van White Sands? De muziek krijgt hier een heel andere benadering dan bij Templo Diez.
PH. De muziek van Templo Diez is in essentie gebaseerd op atmosfeer met wortels in post-rock (al maken we wel liedjes) en lo-fi (ofschoon de productie en de gelaagde benadering van grote essentie zijn en meer complex dan eerst gedacht). Templo Diez gaat over werkelijke verplaatsing en reizen. Veel liedjes zou je kunnen omschrijven als road movie tracks. Het kan een uitje zijn om aan de sleur van het dagelijkse leven te ontsnappen, zoals Sedan van Hoboken, of een slaaf die ontsnapt van een plantage gedurende de tijd voor de burgeroorlog zoals in 1854 van Winterset. Bij White Sands gaat het meer om de hoofdpersonen zelf. Hier dromen ze vooral van reizen en weggaan, zelden betreden ze ook daadwerkelijk de weg. Vandaar dat er meer details over hun leven worden onthuld. Hun denken en dromen. En hun spijt.
WB. Wie zijn Mark Bentum en Pierre Verbeek aan wie On The Plain is opgedragen?
PH. Dit ligt gevoelig. Beiden zijn onder droevige omstandigheden omgekomen en ik weet niet of ik hier, uit respect voor hun families, wel over kan praten. Laten we zeggen dat het een persoonlijk eerbetoon aan ze is. De dankbaarheid dat ik ze heb ontmoet en heb mogen leren kennen. Een gevoel van verlorenheid, veroorzaakt doordat ze ons verlaten hebben.
WB. Het mooiste liedje van Deseronto is wellicht Calavera. Schedel? Golgotha? Spaans?
PH. In deze context is een calavera een afbeelding waarop geraamtes te zien in een alledaagse setting. Mexicanen laten deze afbeelding overal zien op hun Dag van de Dood op 2 november. Ze eren dan hun doden door het leven te vieren en gaan bijvoorbeeld picknicken bij de graven van hun voorouders. Een levendige dag is dat vaak, doortrokken van ‘de mens’ ook. In de titel weerspiegelt zich het menselijke, de mengeling van liefde, verlies, leven en hoop. Feitelijk is er geen direct verband met de tekst van het liedje, alleen voor zij die dat verband wel horen is dit iets extra’s. Op Winterset, het tweede album van Templo Diez, staat ook liedje dat Calavera heet terwijl nummer drie op de nieuwe Templo Diez moet komen!
WB. Plannen?
PH. We spelen nu met White Sands. Eerst gaan we, zoals gezegd het nieuw Templo Diez album opnemen. We verwachten dat het in maart of april 2008 zal uitkomen. Verder gaan we ook met Praise the Twilight Sparrow een album opnemen. Drukke tijden dus.