March 2010 - Nieuwe Geluiden

Vele bands kunnen er slechts van dromen een zanger als Pascal Hallibert in de gelederen te hebben. Zijn stem is karakteristiek, heeft een ongepolijste scherpte, maar kan ook heerlijk strelen. Hij is perfect toegerust vele kanten van de americana en country te verkennen. Point Quiet is de nieuwe naam van de Haagse band White Sands. De band is van mening dat deze naam hun geluid beter uitdrukt. Onder de naam White Sands debuteerde de band met het album Deseronto. Pascal bekleedt echter ook de rol van frontman bij de band Templo Diez.

White Sands/Point Quiet en Templo Diez spreken beide een kant van de alt. country en country noir aan. Daarom was het lastig Deseronto te beoordelen zonder te vergelijken met Templo Diez. Het innemende, avontuurlijke rock randje dat bij Templo Diez kenmerkend is, won het voor mij van het traditionelere White Sands. Nu, als Point Quiet, lijkt het makkelijker te zijn geworden beide projecten op eigen grond te beoordelen. Dit album is een zeldzaam goed voorbeeld van de sfeer en creativiteit in country noir. Songs als Norteña en Venom Mind zijn van absolute schoonheid. Point Quiet laat zich inspireren door tradities, maar is zeker niet langer als zodanig te bestempelen. Met de nieuwe naam lijkt Point Quiet ook meer een eigen gezicht te hebben gekregen. Door Pascal’s stem is de vergelijking met Dez Mona te maken, maar ook Calexico, Audiotransparent en Cherry Ghost liggen af en toe voor op de tong. Ondanks de treffende bandbezetting blijft er een zweem van lo-fi singer-songwriterschap om de songs hangen. Die eenvoud verzorgt een sierende bescheidenheid, waardoor de atmosfeer intiem blijft. Point Quiet voert je naar uitgestrekte oorden, precies zoals de beste muziek in dit genre moet doen. De uitzichten op Point Quiet zijn echter net even anders; de invloed van de lage landen.

(Benjamin N. Vis)