March 2006 - Ctrl.Alt.Country ezine

Voor lekker hoef je – zelfs als het over Americana en aanverwanten gaat - lang niet altijd ver van huis te zijn. Een zoveelste klinkend bewijs voor die vaststelling levert het Haagse White Sands. Enkele weken geleden roemden we hier naar aanleiding van een recensie van “The Southern Sessions”, de nieuwe promotie-CD van de Zuid-Hollandse Popunie, al hun nummer “Calavera”. Ondertussen belandde ook hun demo-EP “Alma” op onze schrijftafel. En ook daar zijn we zéér over te spreken. Met zes eigen, in nauwelijks één dag opgenomen liedjes weet kopstuk Pascal Hallibert, een in Nederland verzeild geraakte Franse singer-songwriter, er ons ruimschoots van te overtuigen, dat hij en de zijnen één van dé acts van de toekomst zijn binnen het Nederlandse alt. countrygebeuren. Met intimistische liedjes als “Get There If You Can”, “West Coast”, “Days Of Steel” en “Harsh Moon”, waarin de geest van Nick Drake rondwaart in het gezelschap van ander schoon – Nog levend! – volk als een Steve Earle, een Grant-Lee Phillips of het duo Burns-Convertino van Calexico doet Hallibert nu al reikhalzend uitkijken naar het later dit jaar te verschijnen full length-debuut van White Sands. Voor zijn songwriting liet de beste man zich zowel beïnvloeden door filmmakers als een Jarmusch en een Van Zandt, als door schrijvers genre Bukowski en Coupland. Muzikaal gezien kiest hij voor een minimalistische aanpak. Door de aankleding van zijn nummers schaars te houden maar deze wel op de juiste momenten van de juiste nuances – een desolate slide, een spichtig sitarlijntje, enz. - te voorzien slaagt hij erin ze een flink surplus aan diepgang mee te geven. Zo horen échte emoties dus te klinken…