May 2010 - Ctrl Alt Country ezine

(4,5***** out of 5!)

White Sands is niet meer, lang leve Point Quiet! “Alleen de naam van de groep veranderde, de muziek niet!”, verzekerde kopstuk Pascal Hallibert ons hoogst persoonlijk. En overschot van gelijk heeft de beste man. Dit “debuut” beantwoordt inderdaad volkomen aan wat we van Hallibert en de zijnen verwachtten. Veelal introverte, weidse Americana, sfeervoller dan ooit, regeert hier. Al mijmerend troont Hallibert je mee richting oorden, waar ook die van Calexico, de Willard Grant Conspiracy en Grant-Lee Phillips zich wel eens durven ophouden. Oorden, waar de grens tussen country, Americana en (Appalachen)folk lang niet altijd even duidelijk meer is. Oorden, waar pure schoonheid nog stukken belangrijker is dan louter winstbejag. Zalig toeven is het in het gezelschap van deze Nederlandse geluidskunstenaars! Klaaglijke stem, dito gitaren, een bescheiden prise pedal steel, banjo, mandoline, mondharmonica, strijkers, blazers, accordeon en glockenspiel, wat percussie, wat sfeervol toetsenwerk, juist gedoseerd hét recept, zo blijkt, voor net geen vijftig minuten on-Nederlands goed muzikaal vermaak, dat wat ons betreft dringend aan een doorbraak op grote – Lees: internationale! – schaal toe is. Met nummers als “Red Eye Nights”, “A Simple Life” en “Norteña” als de spreekwoordelijke kersen op een in haar geheel uiterst smaakvolle taart.