February 2006 - 3voor12 Den Haag

Den Haag is momenteel de americanastad bij uitstek. De nieuwe en eerste officiële demo van White Sands, Alma, draagt hiertoe zeker bij. Het is al zo vaak geschreven op deze plek. Pascal Hallibert is één van de grootste talenten die onze hofstad rijk is. Dit gegeven wordt op de eerste officiële demo van White Sands nogmaals benadrukt. De songs op Alma zijn heel gevoelig en sfeervol, maar klinken minder desolaat dan de nummers die Hallibert schrijft voor zijn andere band, Templo Diez. Maar qua sfeer wellicht een stukje dieper en gevoeliger.

Bij het beluisteren van Alma gaat er maar één ding door je heen. Sfeer! Van begin tot eind straalt dit 18 minuten durend werkje Sfeer uit. De songs zullen het goed doen bij een goed glas cognac genuttigd met je geliefde bij kaarslicht aan het eind van een winterse periode. Natuurlijk is het allemaal net zo eenvoudig als het klinkt. Een sterke zanglijn over rake akkoorden, uitgesmeerd in fingerpickin' techniek, bepaalt op zich niet de kracht van de liedjes, anders zou je met het harken van gitaarakkoorden ook een eind kunnen komen. Het is de gevoelige zang, waar de emotie vanaf spat, die gevoed in de gelaagdheid van de productie van de nummers van White Sands echt iets bijzonders maakt.

Het werk van Pacal en zijn medecomponist, Hans Custers, vertoont overeenkomsten met het solowerk van Bruce Springsteen. Luister naar het aloude Nebraska en, in mindere mate, naar The Ghost of Tom Joad, en het kwartje valt. De jaren zestig klinken eveneens door op dit zes tracks tellende kleinood. Donovan en The Beatles bespeuren we door alles heen. Zeker op het nummer Half sleeping zijn de fab four aanwezig, vooral door het sitargeweld, in combinatie met een outro die veel weg heeft van McCartney's Fool on the hill. Ook het West Coastgeluid van de jaren zeventig proeven we hier. Het kan geen toeval zijn dat het nummer West Coast (!) en Days of Steel op hun beurt weer doen denken aan het werk van de oude meester James Taylor. Om de cirkel rond te maken laat White Sands hedendaagse grootheden niet links liggen. Verbaasd zullen we niet opkijken als Pascal ons vertelt naar het betere werk van Ron Sexsmith en Tom McCrea te hebben geluisterd.

Openingstrack Calavera was al te vinden op de compilatie The Southern Sessions van de Zuid-Hollandse Pop Unie. Ongetwijfeld zullen we meer werk van White Sands gaan tegenkomen op de radio of op compilatie cd's, bijvoorbeeld op de tweede verzamelaar van American Connection.

(Cok Jouwenaar)