February 2015 - RifRaf

Het tweede album van dit Nederlandse vijftal is een slag in het gezicht met een fluwelen behandschoende vuist. Country noir is het genre en de specifieke zangstem, die klinkt als een sierlijke vogel met een gebroken vleugel, zorgt voor een aangenaam contrast met de countrymuziek. De eerste song draagt de naam van de plaat en definieert de melancholische edoch hoopvolle sfeer die de muziek niet meer verlaat, met complimenten voor de subtiele accordeon- en viooltoetsen. 'Run All You Want' is meer dwingend dan meegaand en 'NY Or Not NY' is ietsje levendiger maar triester. In 'The Man I Once Was' bevat de zang exact de juiste balans tussen fragiliteit en vibrato. 'Trembling Stars' heeft een geweldig, onverwacht refrein en dito gitaarsolo('tje). Voor gitaargetokkel zorgen en betraande snaren raken doen de bandleden des te meer naargelang de plaat vordert, maar het boet aan aan kracht in omdat er weinig afwisseling komt en de melancholie de overhand neemt. Maar met het laatste, instrumentale 'Maneras Y Necessidades' zetten ze ons alsnog goedgemutst op ons nachtpaard.

(Arno Moens)