Freek de Jonge scoort met zijn voorstelling Als Je Me Nu Nog Niet Kent. Uitverkochte zalen. Zijn band, met daarin oud-Ulvenhouter Jan van Bijnen, deelt als gitarist/ zanger mee in het succes van de cabaretier.
March 2015 - BN De Stem
Jan van Bijnen, muzikant
Freek de Jonge scoort met zijn voorstelling Als Je Me Nu Nog Niet Kent. Uitverkochte zalen. Zijn band, met daarin oud-Ulvenhouter Jan van Bijnen, deelt als gitarist/ zanger mee in het succes van de cabaretier.
Hoe ben je eigenlijk bij Freek de Jonge terecht gekomen?
„Ik loop al wat langer rond in het wereldje. Zo heb ik onder meer bij Paul Haenen, Claudia de Breij en Rob de Nijs gespeeld. Iedereen kent elkaar, in het muziekwereldje. Ik ben dankzij bandleider Reyer Zwart in de band van Freek terecht gekomen. Freek en Reyer kennen elkaar al langer. Zo hebben ze samen een plaat gemaakt. Freek zocht muzikanten voor zijn voorstelling Als Je Me Nu Nog Niet Kent. Reyer noemde mijn naam. Zo is het gekomen.”
De recensies over de voorstelling zijn lovend. Uitverkochte zalen. Had je dit succes verwacht?
„Je weet nooit of iets een succes wordt. Maar er was direct een klik met Freek. Hij had muzikale ideeën, maar ook wij mochten onze inbreng leveren. Over het resultaat zijn we heel tevreden. En dat merk je ook aan het publiek. Ik vind het sowieso leuk dat Freek ervan houdt met jongere aanwas op te treden. Nou, jonger, ik ben ook al middelbaar, 42 jaar, haha.”
Programmamaker en cabaretkenner Jacques Klöters noemt jullie de beste band die Freek ooit heeft gehad.
„Ja, dat klinkt niet gek, hè. We zijn daar heel erg trots op. Freek geniet er ook van. Hij gunt ons dat succes. Ik ben blij dat we weer met hem mogen toeren, nu door België. Tot mei zijn we onderweg met Freek.”
En daarna?
„Dat weet ik nog niet. Ach, dat is part of the job. Ik zie wel wat er op mijn weg komt. Ik heb nog genoeg andere projecten. Zo heb ik met mijn band Point Quiet net een nieuwe cd gelanceerd, Ways And Needs Of A Night Horse. Het is Americana; beetje een mengeling van blues en countryachtige dingen. Gewoon lekkere luistermuziek, die we het liefst in kleine theaters willen opvoeren.”
En wanneer zien we je als artiest in Ulvenhout, je geboortedorp?
„Dan moet je nog even geduld hebben. Op 6 augustus treed ik op in het Grimhuysenpark tijdens de Grimhuyser Avonden. Dat zijn zomeravondconcerten in het park, die georganiseerd worden door Wessel Keizer. Daar heb ik vorig jaar ook gestaan. Hartstikke leuk dat ik terug mag komen. Ik weet niet of ik solo speel of dat ik wat leden van Point Quiet meeneem. Als je me eerder aan het werk wil zien, dan moet je naar een van de voorstellingen van Freek in België komen. Zo spelen we binnenkort in Antwerpen en Turnhout. Dat ligt ook niet zo ver van Ulvenhout.”
Kom je nog vaak in Ulvenhout?
„Ja, geregeld. Ik woon al lang in Rotterdam, maar vind het nog steeds heerlijk naar het zuiden af te zakken. Opa en oma, mijn ouders, wonen nog in het dorp.”
Liggen je eerste muzikale stappen in je geboortedorp?
„Zeker. Ik was een jaar of 7 toen ik bij het plaatselijk harmonieorkest kwam. Ik ben begonnen als hoornspeler omdat ze daar een tekort aan hadden. Maar al snel kreeg ik een ukelele van de buurman. Ik mocht les nemen van mijn ouders. Ik heb onder anderen een paar jaar les gehad van Benny Ludemann; die speelde toen bij Toon Hermans. Hij is ook bekend als dirigent van het bekende mandolineorkest Estrellita. Wat een inspirerende man was dat voor mij.”
Zijn er meer mensen die muzikale invloed op jou hebben gehad?
„Nou, ik heb op de Nassau in Breda de havo gedaan. Daar kreeg ik les van muziekleraar Frans Baljeu. Die heeft mij ontzettend veel geleerd. Ik heb op school ook muziek gemaakt met drummer Rob van der List, een inspirerend persoon. Enorm jammer dat zij niet meer onder ons zijn.”
Je staat bekend als multi-intrumentalist.
„Ik ben een liefhebber van snaren. Behalve gitaar speel ik onder meer dobro, mandoline, banjo, lapsteel, pedalsteel, basgitaar, trompet, accordeon en piano. Maar mijn lievelingsinstrument is toch wel de dobro. Ik hou enorm van slidespelen.”
„Ook de pedalsteel is een van mijn favoriete instrumenten. Dat heeft met mijn muzikale voorkeur te maken; ik ben een echte liefhebber van countrymuziek. Dat hoor je terug in mijn spel, daarmee probeer ik mij ook van andere gitaristen te onderscheiden. Ik wil mijn eigen stijl ontwikkelen.”
Je hebt je onder meer laten beïnvloeden door Keith Richards. Wat is er zo speciaal aan zijn spel?
„Dan moet je maar eens goed luisteren naar de beginjaren van The Rolling Stones. Ze waren echt vernieuwend. Er zat blues en country in en die overgoten ze met hun eigen sausje, eigen geluid. In hun latere jaren vind ik ze een stuk minder interessant.”
Je speelt en zingt ook bij Markowski, genoemd naar je vriendin Sonja Markowski. Jullie zijn niet getrouwd.
„Nee, we hebben op zoveel bruiloften gespeeld dat we daar geen zin in hebben.”
„Wel hebben we een andere afspraak staan. Lang geleden is uit mijn studentenkamer mijn favoriete gitaar, een zwarte Morris telecaster, gestolen. Als zij die gitaar ooit terugvindt, dan gaan we trouwen, hebben we afgesproken. Die gitaar is nog steeds spoorloos.”