April 2015 - Real Roots Cafe

Laten we vooral niet vergeten, dat er in Nederland ook fijne muziek gemaakt wordt! Deze vijf leden sterke formatie bestaat sinds 2007, gebruikte eerst de naam White Sands en debuteerde met ‘Deseronto’. Wat in 2011 -na de naamsverandering- gevolgd werd door het album ‘Point Quiet’. Voor de titel van deze nieuwe CD krijgt een creatieve geest bonuspunten: ‘Ways And Needs Of A Night Horse’ – prachtig!

De band belooft ons ‘elf liedjes over verlies, hoop en vertrouwen in hun vertrouwde donkere Americana geluid’. Dit is zo’n album, dat vanaf de eerste tonen de aandacht van een luisteraar gevangen houdt! Point Quiet neemt ons mee langs boeiende muzikale landschappen, die zich als een ouderwetse zwart/wit film afrollen. Sfeervol en melancholiek. Pascal Hallibert (singer-songwriter en gitarist van Franse afkomst) heeft een vriendelijke, warme, iets hese stem, waarvan je denkt dat je ‘m eerder ergens gehoord hebt. Zijn bedaarde maar emotievolle, vertrouwelijke manier van zingen past perfect bij de rijk gelaagde arrangementen, waarin ik een scala aan instrumenten voorbij hoor komen, van viool, banjo en accordeon tot blazers. Country noir met invloeden uit de alternatieve folk en soms wat Mexicaanse geluiden, op een aangenaam rustgevende en vloeiende manier gespeeld door getalenteerde, zeer inventieve muzikanten.

In het meeslepend ritmische “NY Or Not NY” wordt het tempo iets opgeschroefd. Bij het klaaglijke “The Man I Once Was” huilt een pedal steel vol empathie mee, samen met een dobro komt hij terug voor “Horses”. Ja, af en toe zit er ook een eenvoudiger ballade tussen, “The West Wind” heeft bijvoorbeeld Dylanesque invloeden. Het meest indrukwekkend vind ik “Threnody”, wat klaagzang of ‘lament’ betekent, afgeleid van een Grieks woord. Het nummer wordt schitterend opgebouwd: een harmonica, de intense voordracht van Pascal, daarna toetsen, de viool en zang van Simone Manuputty. Nummers als “Trembling Stars” en de afsluitende korte maar verrukkelijke instrumental “Maneras Y Necessidades” doen sterk aan Calexico denken. Als ik ter aanbeveling vergelijkingen moet maken, kies ik uit de diverse ‘country noir’ acts toch de Willard Grant Conspiracy en voor de stem Addam Scott. Verbluffend mooie muziek, in een unieke stijl, van eigen bodem. Dit is opnieuw een bewijs dat Nederlandse bands op hetzelfde niveau mee kunnen doen als de Amerikaanse acts!

(Johanna Bodde)