April 2019 - Blues Magazine

Als je wel eens zin hebt om aan een weemoedige of melancholieke bui toe te geven, of als je gewoon toe bent aan prima Americana muziek, heb ik het perfecte album voor je! En dat komt van de Nederlandse Americana formatie Point Quiet.

De band bestaat uit Pascal Hallibert (zang, gitaar, toetsen), Hans Custers (bas, toetsen, zang), Simone Manuputty (zang, viool), Jan van Bijnen (gitaar, dobro, pedal steelgtaar, accordeon) en Joost Verbraak (trompet).

Ze zijn met dit album aan hun vierde album toe en ik kan niet anders zeggen, dan dat ik zeer onder de indruk ben van dit album. Dat komt vooral door de muzikale en vocale invulling van de intieme en breekbare nummers op dit album.

Zo is Highway In Your Head, de opener van het album, een intiem voortkabbelend folky nummer waarin Pascal’s doorleefde stemgeluid opvalt naast de zachte gestopte trompet en de sfeervolle viool. De intimiteit blijft aanwezig in de stemmige folk van Lonely Nights waarin dit keer de hemelse achtergrondzang van Simone opvalt naast de Mariachi-achtige trompet van Joost.

De sfeer is iets luchtiger in Tales Of Road 308, een sierlijk melancholiek nummer. Vera Cruz is een nummer dat aan het solowerk van Willy DeVille herinnert. Een breekbaar nummer met het donkerbruine stemgeluid van Pascal en de prachtige Mariachi trompet.

Pascal’s gekwelde zang is in optima forma te horen in Not All Lies, begeleid door een sfeervolle dobro, elektrische piano, contrabas en wederom de Mariachi trompet. In Walking In The Wild speelt de lichtvoetig huppelende viool van Simone een centrale rol in een haast bluegrass-achtig muzikaal decor. Haar engelachtige zang is in dit nummer gewoon te mooi voor woorden. De gebroken, doorleefde stem van Pascal geeft Now, You Know It een behoorlijk Willie Nelson gehalte. De prachtig huilende pedal steelgitaar van Jan van Bijnen eigent zich in het heerlijk deinende Written On Our Bones een belangrijke rol toe. Ook hier valt de engelachtige achtergrondzang weer op. Storms And Winds sluit het album warm wiegend af.

Dit album van Point Quiet kan zich absoluut meten met welke buitenlandse Americana act dan ook. Een prima album om de zonsondergang te aanschouwen met een glas whiskey in je hand….

(Peter Marinus)