April 2019 - Mpodia
We hebben er vier jaar op moeten wachten maar het nieuwe album Walking In The Wild van de Nederlandse formatie Point Quiet is het wachten waard geweest. Opnieuw nemen Pascal Hallibert (zang, gitaar, toetsen), Hans Custers (bas, toetsen, zang), Jan van Bijnen (gitaar, dobro, pedal steelgtaar, accordeon), Simone Manuputty (zang, viool) en Joost Verbraak (trompet) ons mee op een muzikale trip waar de weemoed vanaf spat en waarmee je jezelf in een broeierige staat van de VS waant.
Melancholisch broeierig
Een akoestische gitaar die wat voort lijkt te kabbelen en de doorleefd klinkende stem van Pascal Hallibert vormen de aftrap van dit nieuwe album van Walking In The Wild. De spanningsboog wordt meteen aangetrokken met ‘Highway In Your Head’ en de band weet meteen die wat broeierige sfeer te creëren die we al kenden van hun vorige album Ways And Needs Of A Night Horse uit 2015. Vervolgens weet de band met een song als ‘Lonely nights’ die intieme sfeer vast te houden en zijn het trompettist Joost Verbraak én de tweede sten van Simone Manuputty die deze Folk-Americana song tot grote hoogte tillen. Mooi is het om te horen hoe die wat donkere en als schuurpapier klinkende stem van Hallibert de nummers dat wat weemoedige karakter meegeeft.
Country Noir
‘Tales Of Road 308’ klinkt iets luchtiger omdat het nummer wat meer vaart heeft maar de meeste nummers zijn vooral ingetogen. Op nummers als ‘Vera Cruz’ en ‘Not all Lies’ klinkt Hallibert wel erg breekbaar en zorgt de rest van de band er voor dat je jezelf in New Mexico waant. Het Country-Noir nummer én titelsong ‘Walking In The Wild’ met een iets hoger stemgeluid zorgt voor een aangename afwisseling en is misschien wel het meest opgewekte nummer. Hierna kiest de band de al eerdere ingeslagen weg voort en weet met smaakvolle en mooi gearrangeerde nummers als ‘Written On Our Bones’ en het gevoelige ‘The Last Time’. De band heeft zich de afgelopen jaren doorontwikkeld, hetgeen absoluut hoorbaar is op dit nieuwe album en de soloprojedten hebben blijkbaar voor nieuwe inspiratie gezorgd. Als laatste noemen we toch nog even het desolaat klinkende ‘The Distance’ dat misschien wel het mooiste nummer van dit album is.
Eindoordeel
Walking In The Wild is zo’n album dat onder je huid gaat zitten. Twaalf nummers die nooit echt op gang lijken te komen en die als het ware blijven steken in een soort van broeierige loomheid onze de zon in New Mexico. En dát is nu juist de kracht van Point Quiet, want dit album uit de Hollandse polder is van internationale allure. Met deze muziek op de achtergrond smaakt een glas (Amerikaanse) whisky absoluut goed maar het luistert ook prima weg tijdens een goed gesprek. Tip om dit album ook eens met de koptelefoon op te luisteren. Veel luisterplezier.
(Corné van Groenedaal)